Receptie De Scheresliepers Katwijk
Aangekomen bij De Scheresliepers in Katwijk werd als eerste door bijna de voltallige groep de frietwagen aangedaan om de eerste honger te stillen. Nadat we in deze missie geslaagd waren werd binnengetreden in het zalencentrum van Van Kempen. Het was er al weer een gezellige boel en De Heimussen hadden hun voordracht er net op zitten en Vur de Joeks speelde nog vrolijk wat nummertjes. Omdat het bij De Zelfkant toch allemaal een beetje uitgelopen was, waren we vrij snel aan de beurt om Prins Jeroen en zijn gevolg te gaan feliciteren.
Wederom op de bekende klanken van Baila trokken we vanuit zaal twee en drie zaal één binnen en zo’n beetje eenderde van het café werd in beslag genomen door De Bokkerijers. En gelukkig was vanaf dit moment onze Adjudant Rob weer herenigd met zijn Kim. Als bestuurslid van de Scheresliepers moest ze natuurlijk aanwezig zijn bij hun receptie, maar aan haar kledij was te merken dat ze er bij ons echt bij hoort.
Omdat Vorst Martijn er al een hele sessie op had zitten dit weekend en al vele recepties in goede banen geleid heeft, werd het woord deze keer gevoerd door voorzitter Richard. Dit hadden Vorst Martijn en voorzitter Richard enkele weken geleden zo afgesproken, al voor het Prinsenbal van De Scheresliepers. Wat Richard toen niet wist, was dat de heersers van De Scheresliepers SIOL ademen en daar heeft Richard niet zo veel mee. Hij kan niet goed aangeven waar die aversie tegen SIOL vandaan komt, of het nu voortvloeit uit het feit dat hijzelf zelden van SIOL gewonnen heeft met als dieptepunt de beslissingswedstrijd in St. Anthonius of het feit dat hij ooit eens persoonlijk gekrenkt is door een opmerking van een niet nader te noemen SIOL-speler: HIJ PAK DIE TEN HAAF EENS AAN, DIE IS ZO TRAAG ALS DIKKE STRONT IN EEN TRECHTER. En ondanks dat dat allemaal lang geleden is, zit het kennelijk toch nog diep. Zo liet Richard een tijd geleden de voor hem perfecte loopschoenen staan omdat de kleuren oranje/zwart waren en dat gaf te veel associatie met SIOL. Dit kwetsbaar opstellen in het hol van de leeuw leverde aan weerszijden een aantal malen het aanheffen van de clubliederen op. Gelukkig heeft onze Prins André niets met voetballen en het woord SIOL kent hij niet, zodat hij zich neutraal kon wenden tot Prins Jeroen en zijn gevolg.
Uiteraard bracht Prins André eerst de felicitaties over waarna hij nog refereerde aan het voorbeeld van Prins Jeroen, zijn eigen vader Prins Harry d’n urste. Ook wist Prins André te vertellen dat Adjudant Leon en hofdame Angelie ons dorpje Beers wel kunnen waarderen, hij heeft niet voor niets een plekje op camping De Tienmorgen. Verder had Prins André het over de betrokkenheid van de kinderen van zijn zus Jolanda en zwager Paul bij de De Scheresliepers. Louise is dansmarieke en Noud zit in de Jeugdraad van Elf. En Paul … die is zaterdagavond mee geweest als Raadslid met ons naar De Ezels en De Zuigbuizen. Misschien is daarmee wel een nieuw raadslid voor De Scheresliepers geboren. En zoals gebruikelijk sluit Prins André af met zijn lijfspreuk.
En dan is het woord nog een keer aan voorzitter Richard. Hij richt tot het bestuur van De Scheresliepers, meer in het bijzonder tot voorzitter Willem. Dit heeft te maken met het niet tot uitvoering komen van ons jubileumkado aan De Scheresliepers. Om hier aandacht voor te vragen heeft Willem tijdens de receptie van Prins André d’n Urste het boetekleed aangetrokken en onder het ene mea culpa na het andere mea culpa heeft hij symbolisch wat zuurkool in een vaatje overhandigd: “Wat in het vat zit verzuurd niet”. Of er nog ooit uitvoering aan het kado gegeven wordt zal de toekomst uitwijzen, maar De Bokkerijers hebben inspelend op de verkregen ingrediënten er wat ingrediënten bijgedaan en cateraar ’t Wapen van Beers een heuse zuurkoolstamppot laten maken. Er zal tenslotte na zo’n lange dan toch gegeten moeten worden en of er bij de frietkar dan nog wat te halen zal zijn, valt te betwijfelen.
Toen was het weer de beurt aan onze dansgarde om hun showdans te tonen. In zalencentrum Van Kempen altijd weer een hele happening. Maar De Scheresliepers hadden voorbereidingen getroffen. Op de vloer was een aluminium plaat gelegd welke aangaf waarbuiten het publiek moest staan. Gelukkig hadden onze meiden minder moeite met de gladheid van de aluminium plaat dan de dansgarde van De Scheresliepers. Zonder uitglijders werd de dans weer perfect uitgevoerd.
Na het feliciteren waren we nog kort aanwezig, helaas te kort, maar de chauffeur van dienst stond te popelen om ons weer naar Beers te brengen. Helaas net te kort om te horen hoe ook Ut Wurd Wa ons lijflied Baila ingestudeerd heeft. Want niet alleen de hofkapel van De Zelfkant heeft Baila ingestudeerd, maar ook Ut Wurd Wa. En zaterdavond in Gassel heeft de hofkapel van De Nolers kennelijk al om de muziek gevraagd. Ik ben benieuwd bij de sleuteloverdracht.
En terwijl De Nolers hun woord nog richten tot Prins Jeroen, stappen wij in de bus terug naar Beers. En wat zien we: de frietkar rijdt net weg, waarschijnlijk helemaal los. Maar goed dat De Scheresliepers zich kunnen verlekkeren aan een heuse zuurkoolstamppot.